Zjawisko przejadania się najczęściej możemy dostrzec na rodzinnych spotkaniach, urodzinach czy świętach. Różnorodność potraw, smaków i zapachów zachęca nas do spróbowania wszystkiego po trochu. Będąc zajęci rozmową często nie zwracamy uwagi na to, ile wkładamy na talerz. W efekcie, od stołu wstajemy ociężali, przejedzeni i wcale nie szczęśliwi. Czy to zawsze musi tak wyglądać?
Jedzeniu towarzyszą emocje. Jemy ze smutku, z radości, z nudów czy z nieopanowanej ochoty. Przy nieumiejętnym zarządzaniu pragnieniami jedzenia możemy mówić o chorobach związanych z jedzeniem emocjonalnym, anoreksją, bulimią czy ortoreksją. Te problemy są dosyć powszechne i zmaga się z nimi coraz więcej osób. Czasami, to pragnienie jest tak silne, że o jedzeniu myślimy cały dzień. Praca z jedzeniem emocjonalnym nie jest łatwa, ale wynikiem tego procesu będzie nie tylko zdrowy umysł, ale i sylwetka.
Jedzenie to myślenie
Jeżeli jemy opanowani emocjami, nasz mózg traktuje to jak nagrodę, poprawia nam nastrój. Odwrotna sytuacja ma miejsce, wtedy kiedy sami łapiemy siebie na takim jedzeniu. Nasza satysfakcja spada, a my targamy się wyrzutami sumienia. Pierwszym krokiem, który ma pomóc nam w opanowaniu nam jedzenia poprzez emocje to analiza własnego zachowania. Co powoduje, że nasz wzrok wędruje na lodowkę? Czy to jest radość? Smutek i samotność? A może nuda i chęć zabicia czasu? Takie pytania do samego siebie zmobilizują nasz umysł i być sprowokują myśl, którą przypomnimy sobie chcąc po raz kolejny sięgnąć po jedzenie. Należy zastanowić się, skąd w nas emocje, które chcemy ukoronować jedzeniem. Czy jest to faktycznie głód? Nawet jeśli w tym momencie nie odczuwamy potrzeby jedzenia, przeanalizujmy doświadczenia i sytuacje, podczas których zjedliśmy za dużo.
Nie bez powodu mówi się, o regularności spożywania posiłków co 3-4 godziny. Ma to na celu uniknięcie przegłodzenia, który tylko spotęguje ilość zjedzonego później pokarmu. Jeżeli jesteśmy bardzo głodni, to w momencie otrzymania posiłku zjadamy go zdecydowanie więcej. Warto więc zadbać o codzienne menu, i tak pokierować swoim jadłospisem, abyśmy mieli dostęp do posiłku w regularnych odstępach czasu.
Jeśli poznaliśmy już własne mechanizmy, którymi kierujemy się sięgając po jedzenie, teraz czas na plan. Świadomość sytuacji i naszej reakcji pozwoli nam uniknąć powtórzenia błędu. Musimy zmodyfikować mechanizm nagradzania się jedzeniem, reagować w inny sposób znajdując sobie zamienne zajęcie. Zamiast lodówki wybrać książki, matę do ćwiczeń, iść na spacer czy na rower. Jeden nawyk musi być zamieniony drugim.
Nie możemy zrezygnować z jedzenia, więc musimy się nauczyć jak z nim „współpracować”. Pamiętajmy, że jedzenie oprócz przyjemności, ma przede wszystkim nas odżywić i pomóc w profilaktyce zdrowia.
Więcej informacji o zasadach zdrowej, codziennej diety znajdziesz na portalu Dietmap.